ANNA3 | 30 juni tot 29 september 2024 | Zomertentoonstelling 2024 | 'de zee, de zee!' | 14.00 uur - 17.00 uur | Sint-Anna-ten-Drieënkerk Antwerpen Linkeroever

30 juni tot 29 september 2024

groepstentoonstelling
'de zee, de zee!'

 

Zaterdag van 14.00 tot 17.00 uur

Zondag van 14.00 tot 17.00 uur (*)

 

(*) de tentoonstelling is slechts tot 16.00 uur geopend op 28 juli, 25 augustus en 29 september wegens concert om 17.00 uur

 

tickets

  • vrije toegang voor de tentoonstelling

 

Dit jaar kan u de zee beleven bij ANNA3 op Linkeroever. Elf kunstenaars (uit binnen- en buitenland) tonen via hun werk hoe zij de zee ervaarden en ervaren: Chantal Chapelle, Alexandra Cool,  Pat Harris (IRL), Peter Hautekiet, Marc Janssens, Veerle Rooms, Linda Ruttelynck, Chantal Talbot, Marcelle van Engelen (NL), Bruno Van Dyck en Giovanni Winne.

De titel van de tentoonstelling refereert naar de uitroep van elk kind als het na een veel te lange autorit of wandeling eindelijk de zee ziet: de zee, de zee!
Dat enthousiasme willen we ook bij elke bezoeker oproepen.

Maar het gaat ook om de link tussen Linkeroever en de Noordzee via onze Schelde.

Niet alleen deed en doet Sint-Anneke-plage sinds de 19de eeuw dromen van een stranddag voor vele duizenden bezoekers.

Doordat het huidige Linkeroever is gebouwd op uitgebaggerd rivierzand, kan je tot op vandaag nog steeds schelpen en zelfs haaietanden opgraven als je een schop in de grond steekt.

Met deze tentoonstelling willen we niet alleen mijmeren over het verleden en de herinneringen aan de zee, we willen elke bezoeker ook de kans geven om zijn persoonlijke boodschap neer te schrijven voor de toekomst en in een fles te stoppen met een kurk er bovenop. Deze 'message in a bottle' gaan we niet in de Schelde gooien en kijken waar ze terecht komt maar we gaan al deze berichten na de tentoonstelling verzamelen in een tijdscapsule die we verzegelen en wegstoppen in de kruipkelder van de kerk om daar over enkel tientallen jaren in 2050 (dit is ook de postcode van Linkeroever) teruggevonden te worden.

En mocht u toevallig deze zomer ook ergens een echte zee bezoeken, aarzel dan niet om ons een ansichtkaart te sturen op het adres ANNA3 vzw, Gaston Burssenslaan 17, 2050 Antwerpen. Ook uw kaartje belandt dan ergens in onze tentoonstelling!

 

Vernissage

U bent van harte welkom op de open vernissage op zondag 30 juni om 15.00 uur. U kan er ook alle kunstenaars ontmoeten!

Een impressie

Veel willen we nog niet verklappen maar we lichten alvast een tipje van de sluier op over het werk van de 11 kunstenaars !

kunstenaarS

  • Chantal Chapelle
  • Alexandra Cool
  • Pat Harris
  • Peter Hautekiet
  • Marc Janssens
  • Veerle Rooms
  • Linda Ruttelynck
  • Chantal Talbot
  • Marcelle van Engelen
  • Bruno Van Dyck
  • Giovanni Winne

Alexandra Cool

Chantal Talbot

Marc Janssens

Peter Hautekiet

Bruno Van Dyck

Giovanni Winne

Marcelle van Engelen

Veerle Rooms

Chantal Chapelle

Linda Ruttelynck

Pat Harris

 

Uiteraard is dit slechts een fractie van de meer dan 100 werken die u kan komen bekijken.

Van de werken van elk van deze kunstenaars zijn er op de tentoonstelling wenskaarten te koop.

U kan ook uw "message in an bottle" achterlaten voor toekomstige generaties.

Hoe dat in zijn werk gaat? Daarvoor moet u deze zomer langskomen!

Tot binnenkort!

Openingswoordje door Marc Van Peel

DE ZEE, DE ZEE

De relaties van de mensheid met de zee zijn zeer verscheiden en heel contradictorisch.

Ooit zijn de eerste levensvormen waar wij van afstamden uit die zee gekropen,en we willen er steeds terug naar toe.

De zee: ze verbindt en ze verslindt.

De zee verbindt: wie zijn hand in de Schelde steekt is verbonden met de hele wereld zeggen we in Antwerpen. In duizenden havens van over heel de wereld kunnen ze het zelfde zeggen: hun stromen, hun rivieren en hun zeeën verbinden mensen met elkaar: onze schepen glijden over de oceanen, beuken tegen de golven. Met prauwen en kano’s, zeilboten en tankers en cruiseschepen en containerschepen bevolken we de oceaan. 90% van al wat we hebben bereikt ons via de wereldzeeën. Overal ter wereld staan monumenten om helden te herdenken die die verbinding mogelijk maken. Bij ons is dat natuurlijk Brabo met zijn triomfantelijke worp op onze Grote Markt.

De zee verslindt: ze boezemt ons grote angst in: tsunami’s verslinden duizenden mensen, schipbreuken leven voort in onze herinnering waarvan de Titanic het beroemdste voorbeeld is. Sinds mensenheugenis bevolken zeemonsters en sirenen de zeeën. Ze sleuren ons de dieperik in,  dus de zee is onze vijand die overwonnen moet worden.

Haat en liefde voor de zee liggen dicht bij mekaar.

De zee: ze roept, zo voedt, ze bloedt.

Ze roept: we voelen ons aangetrokken tot de zee. Sinds altijd willen jongelui naar de zee, ze verkiezen de zee boven hun smachtende liefjes. Prachtig is het zicht op de grote zeilschepen die aangevaren komen met de jonge matrozen in hun masten. Onze voorouders gingen in gammele boten op gigantische ontdekkingsreizen naar continenten waarvan ze het bestaan niet vermoedden. Elke natie kent zijn grote zeehelden: in Vlissingen Michiel de Ruyter, in Londen Nelson, en natuurlijk de grootste zeeheld van ons allen: Odysseus.

Ze voedt: de visvangst is sinds altijd een gigantische voedingsbron voor de mensheid. De wonderbaarlijke visvangst in de bijbel staat daarvoor symbool. Maar zelfs landbouw op zee is tegenwoordig mogelijk door de zeewierfarms. 

Ze bloedt: we verwonden  de zee op grote schaal: met plastiek afval, olie, en al wat we maar kwijt willen. De zee is onze roeping en onze voeding, maar wat doen we ze veel bloeden.

De zee: ze wordt geweerd, wordt vereerd, ze inspireert.

De zee wordt geweerd: we bouwen afsluitdijken, dammen, muren, verhogen onze kaaien, en graven nieuwe overstromingsgebieden. Ze rijst op, wordt hoger, ze bedreigt ons.

De zee wordt vereerd als Godheid, de zee is Poseidon, Neptunus, en Stella Maris. Maar de grootste verering is dat we met z’n allen met miljoenen over heel de wereld ons naar strandvakanties reppen waar we zowel de zon als de zee aanbidden.

De zee inspireert: kijk maar rond op deze prachtige tentoonstelling waar de kunstenaars zich uitleven om onze complexe relaties met de zee gestalte te geven. De zee inspireerde ook grote woordkunstenaars. Er is het prachtige gedicht van Willem Kloos uit de 19e eeuw dat als volgt begint:

 

En op een eenvoudigere maar even poëtische manier zei  Toon Hermans: